آن راترفورد دوشنبه غروب در خانه خود در بورلی هیلز به خاطر عوارض ناشی از بیماری قلبی درگذشت. او 94 ساله بود.
 او در نوجوانی در «بربادرفته» (1939) نقش خواهر کوچک اسکارلت اوهارا (با بازی ویویان لی) را بازی کرد. راترفورد یکی از آخرین بازیگران در قید حیات این فیلم محبوب به کارگردانی ویکتور فلمینگ بود. اولیویا دو هاویلند که در «بربادرفته» نقش ملانی همیلتن را بازی کرد، اول ژوئیه 96 ساله می‌شود.
 راترفورد در دهه‌های 1930 و 1940 در سری فیلم‌های پرطرفدار «اندی هاردی» نقش پالی بندیکت دوست همیشه وفادار میکی رونی را بازی کرد.

او سال 1938 در فیلم «سرود کریسمس» که هنوز در ایام تعطیلات از شبکه‌های تلویزیونی آمریکا پخش می‌شود، نقش روح کریسمس گذشته را بازی کرد. راترفورد سال 1947 در فیلم «زندگی مخفی والتر میتی» روبروی دنی کی مقابل دوربین رفت و یکسال بعد در «ماجراهای دون ژوان» با بازی ارول فلین نقش‌آفرینی کرد.
 او در دوران کاری خود در بیش از 60 فیلم بازی کرد که بیشتر آن‌ها مربوط به دوران قراردادش با استودیو مترو گلدوین مه‌یر در دهه 1930 و اوایل دهه 1940 بود.
 راترفورد قرار بود سال 1997 در «تایتانیک» نقش شخصیت رز را بازی کند، اما این نقش در نهایت به گلوریا استیوارت رسید و یک نامزدی اسکار برای او به همراه داشت.
 آن راترفورد با نام مری سیسیلیا رامونه در دوم نوامبر 1917 در ونکوور به دنیا آمد. پدرش جان راترفورد ستاره اپرا و مادرش یک بازیگر بود. خانواده راترفورد وقتی آن کوچک بود به سان فرانسیسکو و بعد لس آنجلس نقل مکان کرد و آن اولین بار سال 1925 در یک نمایش روی صحنه رفت. او در نوجوانی در رادیو مشغول کار شد.
 راترفورد سال 1935 با بازی در چهار فیلم فعالیت سینمایی خود را آغاز کرد و یکسال بعد در فیلم «The Lonely Trail» با جان وین همبازی شد. او در 17 سالگی با مترو گلدوین مه‌یر قرارداد امضا کرد و در 13 فیلم «اندی هاردی» در کنار رونی نقش‌آفرینی کرد.
از دیگر فیلم‌های مهم او می‌توان به «قلب‌های انسانی» (1938)، «غرور و تعصب» (1940)، «همسران ارکستر» (1942)، «جنایت در تماشاخانه» (1946) و «آن‌ها تنها اربابان خود را می‌کشند» (1972) اشاره کرد. راترفورد آخرین بار سال 1976 در فیلم «سگی که هالیوود را نجات داد» بازی کرد.
 درباره حضور راترفورد در فیلم «بربادرفته» گفته می‌شود دیوید اُ سلزنیک تهیه‌کننده معروف او را برای بازی در «بربادرفته» انتخاب کرد، اما راترفورد ابتدا نتوانست نقش کارین را بپذیرد، چرا که تحت قرارداد مترو گلدوین مه‌یر بود. لوییس بی. مه‌یر رئیس استودیو با این توجیه که این نقش اصلا اهمیت ندارد، قصد داشت از طرف راترفورد آن را رد کند.
 راترفورد سال 2010 در یک مصاحبه گفت به رمان مارگارت میچل خیلی علاقه داشت و برای به دست آوردن نقش کارین آن قدر گریه کرد که مه‌یر بالاخره راضی شد او در «بربادرفته» بازی کند. راترفورد در 1989 همراه 9 بازمانده دیگر این فیلم در آتلانتا در جشن 50 سالگی فیلم شرکت کرد.